Ο αντιτακτός αντίχειρας!

Η εξέλιξη του ανθρώπου είναι κάτι αφηρημένο και σχετικό αλλά θα μπορούσαμε να το αξιολογήσουμε μέσα από τα αποτελέσματά του. Όταν θέλουμε να μελετήσουμε ένα πολιτισμό ή την ιστορική πορεία μιας ανθρώπινης ομάδας αυτό που κάνουμε είναι να ρίξουμε μια ματιά στην τέχνη της και στις ανακαλύψεις της.

Πάντα θα βρούμε κομβικά σημεία όπως η ανακάλυψη του τροχού η της έννοιας του μηδενός, τη χρήση του πηλού, την κατεργασία των λίθων ή πολύ αργότερα των μετάλλων. Όλα αυτά είναι στοιχεία τέχνης και πολιτισμού, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την ουσία της φύσης και την επαναλαμβάνει.

Όλη η φύση από μόνη της έχει μια τέλεια πορεία και μορφή. Αυτή είναι που εμπνέει έναν άνθρωπο όταν μπορεί να καταλάβει την ουσία της. Για παράδειγμα στην αρχή θα χρησιμοποιήσει μια κούφια κολοκύθα ή ένα κοίλο οστό για να μεταφέρει λίγο νερό αλλά στην συνέχεια θα φτιάξει ένα ομοίωμα, θα αναπαράγει την έννοια του δοχείου σε ένα «δικό» του δημιούργημα: ένα πήλινο δοχείο.

Αυτή η «βουτιά» που μπορεί να κάνει ο νους του ανθρώπου μέσα στην ύλη και να εξάγει τις έννοιες είναι μια μοναδική ικανότητα. Είναι μια ικανότητα της Διάνοιας του ανθρώπου η οποία δεν περιορίζεται στη νοητική ικανότητα αλλά και στην πρακτική εφαρμογή της ιδέας. Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι πως είναι το θηλαστικό με την πιο εξελιγμένη μορφή χεριού;

Μπορεί να χρησιμοποιήσει με ευελιξία όλα τα δάχτυλά του και κυρίως ο αντίχειράς του μπορεί να «αγκαλιάσει» όλα τα υπόλοιπα. Αυτό μπορεί να του δώσει μια λαβή ακριβείας αλλά και την ικανότητα να χρησιμοποιήσει τη μυϊκή του δύναμη εφαρμόζοντάς τη ακριβώς όπου χρειάζεται. Χωρίς τον αντιτακτό αντίχειρα δεν μπορεί να πλάσει ένα αγγείο, να κρατήσει ένα εργαλείο, να ανάψει φωτιά, όπως δεν μπορούν και τα ζώα.

Όπως καταλαβαίνουμε αυτή η μετάλλαξη (που δεν έγινε βαθμιαία και προϋπάρχει σύμφωνα με τους επιστήμονες εδώ και 3,2 εκατομμύρια χρόνια) δεν μπορεί να οφείλεται στην τυχαιότητα αλλά ούτε και να είναι η αυτή καθ’ αυτή αιτία της εξέλιξης του ανθρώπου σε σχέση με τα υπόλοιπα θηλαστικά. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα ζώα (όπου ενώ σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει είναι ατροφικός και δεν χρησιμοποιείται) ο αντίχειρας του ανθρώπου του επιτρέπει να έχει μια πολύ μεγάλη επιδεξιότητα στη χρήση των εργαλείων και αργότερα των μηχανών: ένα τεράστιο εξελικτικό πλεονέκτημα έναντι των υπόλοιπων ειδών.

Κάθε αρχετυπικό εργαλείο, εργαλείο βάσης στην πραγματικότητα είναι μια αναπαράσταση του ίδιου του χεριού του ανθρώπου. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί ο άνθρωπος (man), σε σχέση με όλα τα άλλα όντα διαθέτει ένα πολύ διαφορετικό χέρι (manus), στο οποίο μπορεί και αντανακλάται το 5^ο στοιχείο (διάνοια ή manas στα σανσκριτικά), που ενώνει και χρησιμοποιεί τα άλλα τέσσερα: ο αντιτακτός αντίχειρας.

Κάθε φορά που γράφουμε με ένα μολύβι, κρατάμε ένα εργαλείο, παίζουμε ένα μουσικό όργανο, χρησιμοποιούμε έναν υπολογιστή αξιοποιούμε ένα θαύμα της εξέλιξης μοναδικό στον άνθρωπο: τα επιδέξια χέρια μας, ικανά για τον χειρισμό και την κατασκευή εργαλείων.