Κήπος στο μπαλκόνι μας. Γίνεται; Γίνεται!


Οι πατεράδες μας, συγχωρεμένοι πια, τις δεκαετίες '50 –'60 άφησαν τα χωριουδάκια τους και ήρθαν στην πρωτεύουσα. Εσωτερικοί μετανάστες και σαν όλους τους μετανάστες ποτέ δεν έγιναν Αθηναίοι, έπαψαν όμως να είναι και χωριάτες. Χωρίς να το προσπαθήσουν, πέρασαν ένα μήνυμα βαθιά κρυμμένο στο DNA των παιδιών τους. Το μήνυμα έλεγε: είσαι αγρότης.

Αν λοιπόν σου αρέσει η μυρωδιά του χώματος μετά τη βροχή, η εναλλαγή των εποχών και προσέχεις το χαμομήλι, όπου αυτό βγει, ίσως οι παρακάτω πρακτικές ιδέες σε βοηθήσουν να γειώσεις την αρνητική σου ενέργεια με τη μέθοδο της …αγροτικής παραγωγής στο …μπαλκόνι του τρίτου ορόφου!



Διαμόρφωση μπαλκονιού  – "κήπου":

Καταρχήν η θεία Βασίλω στο χωριό, αν θυμάστε, που δεν μας άφηνε να παίζουμε ανεξέλεγκτα στον κήπο, στη μια μεριά είχε φυτεμένο τον μπαξέ με τα λουλούδια και στην άλλη το περιβολάκι. Έτσι και εμείς θα χωρίσουμε το μπαλκόνι μας:

Στο παράθυρο που βλέπει το σαλόνι ή η κρεβατοκάμαρα θα 'ναι ο μπαξές μας και από το μέρος της κουζίνας θα 'ναι το περιβολάκι μας. Οργανωμένα πράγματα δηλαδή! Για τα καλλωπιστικά φυτά θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά – σήμερα έχουμε δουλειά στο περιβόλι.



Φυτεύουμε: 

Σε έτοιμα πλαστικά τελάρα από αυτά, που πετάνε τα σούπερ μάρκετ, βάζουμε χώμα, αφού πρώτα απλώσουμε πλαστική μαύρη σακούλα που της έχουμε ανοίξει τρύπες για να φεύγει το νερό. Το χειμώνα σπέρνουμε το σπανάκι σε σπόρους και φυτεύουμε μαρουλάκια που αγοράζουμε 1 ευρώ τα δέκα από το φυτώριο. Τα παντζάρια είναι πιο ακριβά 0,50 ευρώ το ένα όμως αξίζει να βάλεις 5. Η παραγωγή σου θα σου προσφέρει σε καθημερινή βάση τα φρέσκα φυλλαράκια της για σάντουιτς και απογειωμένα πιάτα κρύας σαλάτας με τριμμένο καρότο (αυτό εντάξει από το …σούπερ μάρκετ).

Το καλοκαίρι φυτεύεις τα μικρά ντοματίνια και κάνεις πάλι εφέ στις σαλάτες σου ή ακόμα και αγγουριά (εδώ βέβαια η παραγωγή είναι για γέλια αλλά πάλι τα αγγούρια δεν μας λείπουν από τη ζωή μας…).  Και σίγουρα πιπεριές πράσινες γιατί μόνο λίγο χρειάζεσαι, έτσι για γεύση, στην πίτσα. Τα σκόρδα και τα κρεμμύδια πιάνουν πάντα, μόνο να θυμάσαι να κρατάς τις αποστάσεις όπως και στη ζωή. Είναι ωραία σε τενεκεδάκια του εβαπορέ και του πελτέ τα μυρωδικά, αν και σκουριάζουν. Πρόσεχε τα μάρμαρα!


Και …δέντρα:

Για το τέλος σου 'χω το πιο ωραίο. Αγρότης χωρίς δέντρα δεν γίνεται. Από το στόμα σου να πετάξεις το κουκούτσι, το μούσμουλο στο χώμα της γλάστρας θα φυτρώσει, να μου το θυμηθείς. Το ίδιο και τα λεμόνια (λεμονιά στη γλάστρα: ίσως η καλύτερη περίπτωση!).

Ευλογημένη η χώρα με τον ήλιο της δικαιοσύνης της. Και η τρελή ροδιά του Ελύτη και η ελιά η τιμημένη του Παλαμά. Όλα θα μιλήσουν στο μπαλκόνι σου, φτάνει να τ' ακούσεις γιατί ο αγρότης της πολυκατοικίας δεν είναι για την παραγωγή αγρότης, είναι για να ξαποστάσει, ανακατεύοντας το χώμα και γειώνοντας τη μαυρίλα της πόλης που ζει.



Πηγή: http://praktikesidees.gr